سوخت هوایی پایدار SAF) sustainable aviation fuel)

سوخت هوایی پایدار
سوخت هوایی پایدار

سوخت هوایی پایدار (SAF) نوعی سوخت زیستی است که برای تأمین انرژی هواپیماها استفاده می‌شود و به عنوان جایگزینی برای سوخت‌های فسیلی سنتی در نظر گرفته می‌شود. این سوخت‌ها از منابع پایدار مانند زباله‌های گیاهی، ضایعات کشاورزی، زباله‌های خانگی بازیافت‌پذیر و حتی روغن‌های دست دوم مانند روغن آشپزی استفاده شده تولید می‌شوند.

استفاده از SAF می‌تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک کند، زیرا این سوخت‌ها در طول چرخه زندگی خود دی‌اکسید کربن کمتری نسبت به سوخت‌های فسیلی منتشر می‌کنند. همچنین، سوخت‌های زیستی پایدار با محصولات غذایی، زمین‌های کشاورزی برتر، جنگل‌های طبیعی یا آب شیرین رقابت نمی‌کنند و تهدیدی برای آنها محسوب نمی‌شوند.

تفاوت‌های اصلی بین سوخت هوایی پایدار (SAF) و سوخت هوایی فسیلی به شرح زیر است:

  1. منبع تولید:
  • SAF: از منابع پایدار مانند زباله‌های گیاهی، ضایعات کشاورزی، زباله‌های خانگی بازیافت‌پذیر و روغن‌های دست دوم تولید می‌شود.
  • سوخت فسیلی: از نفت خام استخراج شده از زمین تولید می‌شود.
  1. انتشار گازهای گلخانه‌ای:
  • SAF: در طول چرخه زندگی خود دی‌اکسید کربن کمتری نسبت به سوخت‌های فسیلی منتشر می‌کند، که به کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی کمک می‌کند.
  • سوخت فسیلی: انتشار دی‌اکسید کربن بیشتری دارد و به افزایش گازهای گلخانه‌ای و تغییرات آب و هوایی کمک می‌کند.
  1. تأثیر بر محیط زیست:
  • SAF: به دلیل استفاده از منابع بازیافتی و پایدار، تأثیر کمتری بر محیط زیست دارد و با محصولات غذایی و منابع طبیعی رقابت نمی‌کند.
  • سوخت فسیلی: استخراج و استفاده از نفت خام می‌تواند به تخریب محیط زیست، آلودگی آب و هوا و از بین رفتن منابع طبیعی منجر شود.
  1. قابلیت تجدیدپذیری:
  • SAF: از منابع تجدیدپذیر تولید می‌شود و می‌تواند به طور مداوم تولید شود.
  • سوخت فسیلی: منابع محدودی دارد و با گذشت زمان کاهش می‌یابد.

منابع اصلی تولید سوخت هوایی پایدار SAF

سوخت هوایی پایدار (SAF) از منابع مختلفی تولید می‌شود که همگی پایدار و تجدیدپذیر هستند. برخی از منابع اصلی تولید SAF عبارتند از:

  1. زیست‌توده گیاهی: شامل ضایعات کشاورزی، زباله‌های گیاهی و محصولات غیرغذایی مانند جاتروفا و کاملینا.
  2. روغن‌های دست دوم: مانند روغن‌های پخت و پز استفاده شده و روغن‌های صنعتی بازیافتی.
  3. جلبک‌ها: جلبک‌های فتوسنتزی که می‌توانند به عنوان منبعی کارآمد برای تولید سوخت زیستی استفاده شوند.
  4. پسماندهای خانگی و صنعتی: زباله‌های قابل بازیافت خانگی و صنعتی که می‌توانند به سوخت تبدیل شوند.
  5. فرایندهای شیمیایی: مانند فرایند فیشر-تروپش که از زیست‌توده جامد برای تولید سوخت استفاده می‌کند.

این منابع به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و حفظ منابع طبیعی کمک می‌کنند.

سوخت هوایی پایدار (SAF) دارای مزایا و چالش‌های متعددی است که در ادامه به آنها اشاره می‌کنم:

مزایا:

کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای: SAF در مقایسه با سوخت‌های فسیلی، دی‌اکسید کربن کمتری در طول چرخه زندگی خود منتشر می‌کند، که به کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی کمک می‌کند.

  1. استفاده از منابع تجدیدپذیر: این سوخت‌ها از منابع پایدار و تجدیدپذیر تولید می‌شوند، که به حفظ منابع طبیعی کمک می‌کند.
  2. کاهش وابستگی به نفت خام: استفاده از SAF می‌تواند وابستگی به نفت خام و نوسانات قیمت آن را کاهش دهد.
  3. تأثیر مثبت بر اقتصاد محلی: تولید SAF می‌تواند فرصت‌های شغلی جدیدی در بخش‌های کشاورزی و صنعتی ایجاد کند و به توسعه اقتصادی مناطق روستایی کمک کند.

چالش‌ها:

  1. هزینه تولید بالا: تولید SAF در حال حاضر هزینه‌بر است و نیاز به سرمایه‌گذاری‌های بزرگ دارد.
  2. زیرساخت‌های محدود: زیرساخت‌های موجود برای تولید و توزیع SAF هنوز به اندازه کافی توسعه نیافته‌اند و نیاز به بهبود دارند.
  3. محدودیت منابع: برخی از منابع مورد استفاده برای تولید SAF ممکن است محدود باشند و نیاز به مدیریت پایدار دارند.
  4. پذیرش بازار: پذیرش SAF توسط صنعت هواپیمایی و مصرف‌کنندگان نیاز به زمان و آموزش دارد.